Beschrijving

Contre toi is de tweede speelfilm van regisseur Lola Doillon. Richtte ze zich met haar eerste film Et toi t’es sur qui? nog op jongere filmkijkers, met Contre toi spreekt ze een heel ander publiek aan. Voor de hoofdrol strikte ze niet de minste. Actrice Kristin Scott Thomas speelde de afgelopen vijf jaar in zo’n twintig films, waarvan de bekendste Elle s’appelait Sarah en Il y a longtemps que je t’aime waren. Haar kracht om een bepaald soort personage neer te zetten moet regisseur Doillon overtuigd hebben om juist haar voor deze rol te vragen. De film heeft een veelbeproefd thema, het zogenaamde Stockholm-syndroom, waarbij een ontvoerde sympathie krijgt voor de ontvoerder.

De Parijse arts Anna Cooper wordt op een avond tijdens haar vakantie plotseling aangevallen door een man met een mes. Ze wordt gedwongen mee te gaan met de man en niet veel later bevindt ze zich opgesloten in een kamertje waar enkel een bed staat. De daaropvolgende dagen probeert ze er achter te komen waarom de man haar heeft ontvoerd, maar in het begin laat deze niet al te veel los. Gaandeweg begint ze echter te wennen aan haar verblijf achter slot en grendel, en vervolgens blijkt dat ze de man al eens eerder is tegengekomen. Deze Yann Ochberg (Pio Marmaï) blijkt zijn vrouw te zijn verloren als gevolg van een simpele keizersnede. Het verdriet daarover heeft hem een tijdlang achtervolgd, waarop hij vluchtte in overmatig drankgebruik. Met het ontvoeren van de arts hoopt hij vergelding te krijgen voor de dood van zijn vrouw.

Een groot deel van de film speelt zich in de kleine ruimte van het kamertje af. Hierdoor krijg je zo af en toe meer het gevoel naar een gefilmd toneelstuk te kijken dan naar een echte speelfilm. Omdat ook nog eens de afloop van het verhaal duidelijk is – regisseur Doillon heeft gekozen voor een vertelstructuur met flashback – dient de volledige spanning in de film vanuit de personages te komen. Ondanks de staat van dienst van beide hoofdrolspelers slagen zij daar niet volledig in. Het spel van wederzijdse aantrekkingskracht tussen Anna en Yann is voor korte tijd interessant, maar verloopt te veel volgens de cliché’s om langere tijd te blijven boeien.

Contre toi is daarom dan ook een te magere film om echt volle zalen te trekken. Regisseur Lola Doillon (vrouw van Cédric Klapisch) is gelukkig zo wijs geweest om de film niet eindeloos te rekken. Of de film ook een uur en een kwartier van je tijd waard is, ligt vooral aan de vraag of je fan bent van actrice Kristin Scott Tomas. De thematiek en onderwerpen die in de film aan de orde komen zijn in het verleden al vaak door andere films beter behandeld. De chemie tussen beide hoofdrolspelers is aanwezig maar spreekt tegelijkertijd niet echt tot de verbeelding. Vooral Pio Marmaï is simpelweg te knap en beheerst om goed in zijn rol te passen. De aantrekkingskracht tussen beiden is op zich geloofwaardig, maar hun rol in het verhaal komt veel minder goed uit de verf. Doillon heeft ongetwijfeld nog een mooie toekomst voor de boeg in de Franse filmwereld, maar levert met deze film nog niet haar proefstuk af.