Beschrijving

Danièle Thompson is de dochter van de Franse regisseur Gérard Oury en kwam zodoende al vroeg in aanraking met de filmwereld. Op haar 24e schreef ze mee aan de Franse hitfilm La grande vadrouille, een film met Bourvil en Louis de Funès, waarvan haar vader de regisseur was. In 1975 kreeg ze een Oscar-nominatie voor het script van de film Cousin, Cousine. Fauteuils d’Orchestre (Amerikaanse titel: Avenue Montaigne) is de derde film die ze regisseerde. Ook hier schreef ze mee aan het script, samen met haar zoon Christopher Thompson, die ook een rol in de film speelt.

Jessica (Cécile de France) komt vanuit het provinciestadje Maçon naar Parijs, en vindt werk in een bar in een rijke wijk van Parijs. De bar bevindt zich op een steenworp afstand van een theater, een concertzaal en een luxueus hotel. In de bar komen de groten der aarde om een broodje of een drankje. Jessica komt door haar werk als serveerster in contact met drie beroemde mensen, die elk op een knooppunt in hun leven staan. Een oude kunstverzamelaar, die op het punt staat zijn omvangrijke collectie te veilen, een pianist die een belangrijk concert voor de boeg heeft, en twijfelt over zijn carrière, en een populaire soap-actrice die debuteert in een komisch theaterstuk. Al deze gebeurtenissen staan op dezelfde avond gepland, zo werkt de film toe naar een spetterende finale.

Met deze drie verhaallijnen, die dwars door elkaar heen lopen en elkaar ook deels overlappen, moet de kijker zijn aandacht er goed bijhouden. Toch zit de film niet te vol, de acteurs zorgen er voor dat de personages redelijk goed uit de verf komen, zonder al te diep te gaan. En passant wordt ingegaan op persoonlijke problemen, maar over het geheel blijft de film een luchtig karakter houden. Van dit soort films gaan er in Frankrijk tien in een dozijn, dus blijft de vraag waarom deze film het in het buitenland (voornamelijkde Verenigde Staten) zo goed deed, en zelfs door Frankrijk als inzending voor de Oscars in 2007 werd gekozen.

Allereerst zijn er de bekende acteurs die het geheel wat meer status geven. Cécile de France, Albert Dupontel en Christopher Thompson hebben alledrie reeds hun sporen in de Franse cinema ruimschoots verdiend. Ook het gastoptreden van de bekende regisseur Sydney Pollack (onlangs helaas overleden) zal een buitenlands publiek aanspreken. Tot slot speelt de situering in Parijs natuurlijk een grote rol, alhoewel de film ook weer niet bol staat van de mooie plaatjes van Parijs.

De verwijzingen naar de romance tussen Sartre en de Beauvoir vormen een leuk uitstapje in de film, en de prachtige muziek, een afwisseling van chansons en klassieke werken, zorgt voor de nodige sfeer en maken de film af tot een luchthartige en amusante zomeravondfilm.