Beschrijving

La tourneuse de pages, de vijfde film van de Franse regisseur Denis Dercourt, is een film over wraak en muziek. Dat muziek een grote rol speelt in deze film is niet verwonderlijk, want Dercourt, is behalve regisseur ook docent viool en kamermuziek aan het conservatorium van Straatsburg. Déborah François, eerder te bewonderen in L’Enfant, speelt de rol van wreker in deze psychologische thriller. La tourneuse de pages ademt een ingetogen sfeer, maar heeft als kracht dat onder het oppervlakte een sluimerende spanning heerst. Dit zorgt ervoor dat je als kijker op het puntje van de stoel zit te wachten op het moment dat de bom barst.

De tienjarige Mélanie doet toelatingsexamen voor het conservatorium. Als ze halverwege het examen haar concentratie verliest door toedoen van een jurylid, Ariane Fouchécourt, een befaamd pianiste, raakt ze vanaf dat moment geen piano meer aan.

De film gaat verder als zo’n tien jaar later Mélanie (Déborah François) stage loopt bij een advocatenkantoor. Bij dat kantoor werkt de man van de pianiste uit de jury. Deze Jean Fouchécourt zoekt een oppas voor enkele weken voor hun enige kind Tristan. Mélanie biedt zich aan, en vanaf dat moment begint een pychologisch spel tussen Mélanie en Ariane (gespeeld door Catherine Frot). Ariane heeft enige jaren daarvoor een ongeluk gehad, waardoor ze een erg breekbaar karakter heeft gekregen. Bij elk optreden lijkt haar plankenkoorts te zijn toegenomen. De aanwezigheid van Mélanie geeft haar echter rust.

De hele film werkt toe naar het moment dat Mélanie de ultieme wraak neemt op Ariane. Hoe die wraak plaatsvindt, en wanneer, is de grote vraag. De kijker wordt in allerlei richtingen gedreven. Vooral het ingetogen acteren van Déborah François heeft grote invloed op de sfeer in de film. Ze weet haar personage een aantrekkingskracht mee te geven, die ervoor zorgt dat Ariane steeds meer met haar gevoelens in de knoop raakt.

De ontknoping van de film is weinig verrassend, maar even subliem als dramatisch. De klassieke pianomuziek die zowat de hele film door klinkt, versterkt de ingehouden spanning die Mélanie constant uitstraalt. Het plot van de film komt op een aantal punten wat zwak over, met name bijvoorbeeld op het moment waarop Mélanie faalt voor haar toelatingsexamen. Tegelijk vormen deze zwakkere plotwendingen een mogelijkheid voor de kijker om zelf na te denken over mogelijke oorzaken of dieper liggende redenen. De film stimuleert de kijker zo zijn fantasie aan het werk te zetten.