Beschrijving

Jacques Demy (1931-1990), acteur, scenarioschrijver, producent, maar vooral regisseur, kreeg grote internationale bekendheid met zijn film Les parapluies de Cherbourg. Deze film kan gezien worden als het Amélie van de jaren zestig, vooral qua populariteit en impact zijn er weinig andere Franse films die het succes evenaren. De film won achtereenvolgens de prestigieuze Louis-Delluc prijs, de Gouden Palm op het filmfestival van Cannes en de prijs van Franse filmcritici voor beste film. Ook werd Les parapluies de Cherbourg genomineerd voor een vijftal Oscars. Behalve dat is de film ook vooral bekend door de soundtrack van Michel Legrand, die een bestseller werd en waarvan de muziek ook vandaag de dag nog erg bekend is. Want die soundtrack, daar draait het eigenlijk voor een groot deel om. De film is namelijk een musical, en niet zomaar een, alle tekst wordt gezongen, er zijn geen gespoken dialogen.

Dat laatste maakt het succes van de film eigenlijk nog opmerkelijker. Musicals waren in die tijd een typisch Hollywoodgenre – uit dezelfde tijd dateert bijvoorbeeld My fair lady – terwijl de Franse Nouvelle Vague beweging toen juist keek naar illustere Hollywoodklassiekers van weleer. Demy was dan ook een wat vreemde eend in de bijt. Na het succes van zijn eerste paar films werd hij door de voormannen van die tijd nog wel omarmd, maar toen hij gedurende zijn carrière weinig blijk van verandering of groei toonde, lieten de Nouvelle Vague mensen hem al snel vallen. Volgens Jean-Luc Godard, die de veramerikanisering van de film maar niets vond, flirtte Demy te veel met Hollywood. Diezelfde Godard bracht in Bande à part (1964) nog een hommage aan de muziek van Les parapluies de Cherbourg.

Het plot van de film is eenvoudig. Een jong meisje, Geneviève, (Catherine Deneuve, in haar eerste grote hoofdrol), dochter van een parapluverkoopster, is verliefd op een jonge automonteur, genaamd Guy. Wanneer deze jongeman echter zijn oproep voor dienst in het leger in Algerije krijgt en twee jaar weg zal zijn, stort haar wereld in. De nacht voor zijn vertrek slapen ze samen en na enige tijd blijkt ze zwanger.

Vanaf de pakkende openingsgeneriek van de film bepaalt de melancholieke en herkenbare titelsong de sfeer. In het begin, wanneer automonteurs zingen wat ze normaal zouden spreken, doet al het gezang nog wat onnatuurlijk aan, maar alles went, zo ook dit. Overigens zingen de acteurs niet zelf, professionele zangers en zangeressen hebben de tekst ingezongen. De vlotte manier waarop het verhaal verteld wordt zorgt ervoor dat je als kijker spoedig vergeet dat je eigenlijk naar een soort musical zit te kijken.

Regisseur Demy weet zijn film kracht te geven door de confrontatie tussen realisme en kunstmatigheid. De decors buiten zijn realistisch, de politieke situatie (oorlog in Algerije) en de mensen op straat zijn dat ook, maar de personages zingen en binnen overheersen felle kleuren. Er wordt volop gebruik gemaakt van het feit dat de film in kleur is geschoten. De originele opnames in Eastmancolor vervaagden snel, de regisseur, die hiermee bekend was, maakte daarom ook extra negatieven in de drie basiskleuren. Op basis van die negatieven werd in de jaren negentig onder leiding van zijn weduwe, Agnes Varda, een nieuwe versie gemaakt, waarbij ook de muziek digitaal gerestaureerd werd.

Door deze restauratie is de film weer als nieuw. Les parapluies de Cherbourg is een mix van prachtige kleuren, muziek en een dramatisch verhaal, alle ingrediënten die het tot een meesterwerk maken. Het is dan ook niet vreemd dat de herstelde versie opnieuw grote populariteit kende. De film heeft nog altijd niet aan kracht verloren. Nog steeds worden velen terecht gegrepen door het dramatische liefdesverhaal, de mooie acteurs en decors en de typische sfeer.