Beschrijving

Als er iemand het leven van gewone Fransen treffend in beeld kon brengen, was het Claude Sautet. Erg veel films maakte hij niet, maar de meeste ervan hebben een zeldzaam intense kracht in zich. Hoogtepunten in zijn oeuvre zijn vooral de vijf films die hij met actrice Romy Schneider maakte. Une histoire simple was daar de laatste van, en werd gemaakt zo’n vier jaar voordat er tragisch genoeg een vroegtijdig einde kwam aan Schneiders leven. Une histoire simple brengt, zoals de titel al zegt, een eenvoudig verhaal. Maar de film zelf is allesbehalve eenvoudig. Het is een van de weinige films waarin Romy Schneider echt centraal staat, en ze heeft een filmrol die typisch is voor de rollen uit de laatste helft van haar carrière. Ze speelt een gevoelige en tegelijk zelfbewuste vrouw – een repetitief element in Sautets films.

Marie (Romy Schneider) keert terug bij haar ex-man Georges (Bruno Cremer), na haar relatie met Serge verbroken te hebben. Alles wat haar aan Serge verbindt moet verdwijnen, dus ook het kind in haar buik. Maar Serge zelf ontlopen is onmogelijk, want hij behoort tot de groep vrienden en collega’s die elkaar nog bij zoveel gelegenheden treffen. Ieder in de vriendengroep heeft zijn of haar eigen problemen, en hun eenvoudige verhalen lopen door elkaar heen en overlappen elkaar. In deze microcosmos worden lief en leed gedeeld en blijkt dat juist in een gezelschap de eenzaamheid kan toeslaan. Sociale thema’s als abortus, zelfmoord, liefdesproblemen en ontslag en de gevolgen daarvan komen aan de orde. Ze kunnen de indruk wekken dat je naar een sociaal drama zit te kijken, maar dat is slechts een deel van wat je ziet. Deze grote, zware onderwerpen komen terloops aan bod, zoals ze zich terloops in ieder mensenleven kunnen voordoen.

In zijn realistische, bijna documentaire-achtige stijl, toont Claude Sautet ons in Une histoire simple de maatschappij van de jaren ’70. Door zich geheel te richten op wat grote problemen betekenen in kleine mensenlevens, wordt de film een tijdloos tijdsbeeld. Het zijn de kunst en het vakmanschap van Sautet die de personages dichtbij laten komen, ze kleur geeft, levend en ook toegankelijk maken. Het is alsof we ieder naar de eigen familiegeschiedenis zitten te kijken, want in elk personage zit wel iets herkenbaars.

De impact van de film is voor het grootste gedeelte het resultaat van Romy Schneiders ingetogen en intieme acteerprestaties. Ze toont een onmiskenbaar donker en kwetsbaar stukje van het karakter van haar personage, iets dat in de films uit het begin van haar carrière grotendeels ontbreekt en wellicht verband houdt met de problemen in haar privéleven.

Une histoire simple is volgens velen niet de meest indrukwekkende en geslaagde film van zowel Sautet als Schneider. Die eer gaat eerder naar een film als Les choses de la vie, of César et Rosalie. Toch kun je niet voorbijgaan aan het belang van de film. Hij werd genomineerd voor een Oscar, en Romy Schneider kreeg voor haar rol haar tweede César uitgereikt. De regisseur laat zien dat hij over een grote mensenkennis beschikt, hij zet zich tegelijkertijd niet boven de mensen die hij portretteert, maar laat ze zien zoals ze zijn, met veel close-ups, en talrijke op het oog onbelangrijke maar sprekende scènes.