Beschrijving

In La veuve de Saint-Pierre belicht regisseur Patrice Leconte een duistere episode uit de Franse geschiedenis, die van de guillotines. Na het succes van zijn films Ridicule en La fille sur le pont is deze film misschien wel zijn meest ambitieuze. De film is gebaseerd op een waargebeurde geschiedenis en gefilmd in het gebied waar deze gebeurtenis zich afspeelde: in de buurt van Nova Scotia en Newfoundland. In de film zijn Daniel Auteuil en Juliette Binoche voor het eerst in hun carrière samen op het witte doek te zien. Later zouden ze ook de hoofdrollen van Caché van Michael Haneke voor rekening nemen. La veuve de Saint-Pierre werd genomineerd voor een Golden Globe en twee Césars.

Halverwege de 19e eeuw wordt er op het eilandje Saint-Pierre een brute moord gepleegd. Twee vissers worden gearresteerd. De ene sterft na een ongeluk, als hij naar de gevangenis wordt overgebracht. De ander wordt veroordeeld tot de guillotine. Het eiland is echter zo klein dat er geen guillotine en beul zijn. Terwijl er een guillotine vanuit Frankrijk aangevraagd wordt, staat de moordenaar, Neel Auguste onder bescherming van de legerkapitein (Daniel Auteuil). Zijn vrouw (Juliette Binoche) interesseert zich erg in de gevangene en begint hem in te zetten voor allerlei klusjes. Eerst in haar eigen tuin, later ten dienste van de plaatselijke bevolking. Zo gaat die bevolking Neel Auguste langzamerhand waarderen. Tegen de tijd dat de guillotine per schip arriveert, wil eigenlijk niemand meer dat hij wordt terechtgesteld, behalve de gouverneur en de overige machthebbers. Die doen er vervolgens alles aan om de kapitein en zijn vrouw in een kwaad daglicht te stellen in Parijs.

La veuve de Saint-Pierre is een film die goed de tijd neemt zijn verhaal te vertellen. De tijd die regisseur Leconte neemt voor de film, besteedt hij echter niet aan allerlei nutteloze zijplots of introducties van personages. In plaats daarvan laat hij de omgeving een grote rol meespelen in de film. Die omgeving bestaat vooral uit het dorre landschap en het barre weer. Een lange en sneeuwrijke winter wordt afgewisseld met een korte periode van beter weer. De hoofdpersonen zijn vaak buiten en dwalen over sneeuwvlaktes, of rijden zoals de kapitein rond op een paard, alsof ze in de kleine gemeenschap nog weer extra de isolatie op willen zoeken.

Net als de film zelf, zit de titel ook boordevol symboliek. La veuve – de weduwe – is allereerst een andere benaming voor de guillotine. Maar de titel slaat ook op de vele weduwes die het eiland telt: vrouwen van mannen die op zee het leven hebben gelaten. En welke rol speelt het wazige verleden van de kapiteinsvrouw nog? En wat is haar toekomst?

Je zou La veuve de Saint-Pierre kunnen zien als statement tegen de doodstraf. Tegelijk is het een film over de betekenis van regels die naar externe maatstaven worden opgelegd. De machthebbers op het eiland doen er alles aan om de regels van het vaderland te volgen, ook al zijn die regels en wetten duidelijk gericht op een ander soort samenleving. Dat alles levert een mooie film op over het barre leven op een afgelegen eiland. Verwacht geen groot spektakel, maar een rustige film waar de ontwikkeling van de personages en hun relaties centraal staan.