Beschrijving

Het is niet voor het eerst dat een toneelstuk aan de basis staat van een film. Vooral Franse filmmakers grijpen vaak terug op bekende en minder bekende toneelstukken. Regisseurs Alexandre de La Patellière en Matthieu Delaporte hadden een immens succes met hun toneelstuk Le prénom. Het werd niet minder dan 250 keer vertoond in het Théâtre Edouard VII te Parijs. De La Patellière en Delaporte grepen dit aan om het stuk ook voor de camera te spelen. Vrijwel de hele cast van het toneelstuk mocht meedoen, waardoor het relatief weinig repetities vergde om er een verfilming van te maken. Ook de film maakte indruk met bezoekerscijfers: ruim 3 miljoen Fransen kochten een kaartje. Een van de bekendste acteurs die te zien is in het toneelstuk en de film is part-time zanger Patrick Bruel. Bruel heeft er inmiddels al een indrukwekkende carrière als acteur op zitten. Het bekendst is hij waarschijnlijk van de film Un secret – en natuurlijk van de hit Casser la voix..

We maken in Le prénom kennis met een vrienden- en familiegroep die op een avond bijeenkomt om samen te eten, zoals ze wel vaker doen. Dat etentje loopt dit keer echter wat anders dan ze vooraf verwacht hadden. Na een introductie à la Jean-Pierre Jeunet, compleet met voice-over en grappige gebeurtenissen, komen we aan in het huis van Pierre (Charles Berling), professor aan de Sorbonne en zijn vrouw Elisabeth (Valerie Benguigui), die druk bezig zijn het diner gereed te maken. Als gasten zullen komen Vincent (Patrick Bruel) – Elizabeths broer, een succesvol zakenman -, diens partner Anna, en vriend van de familie Claude (Guillaume de Tonquedec).

De avond biedt de gelegenheid voor Pierre om de naam van zijn eerste kind bekend te maken. Hoewel Anna nog niet aanwezig is, laat hij het groepje alvast raden. De naam die hij uiteindelijk na veel aandringen noemt veroorzaakt nogal wat oproer en ruzie. Wanneer Anna arriveert, is de sfeer in de groep gedaald tot het nulpunt, maar dat is nog maar het begin. Een paar opmerkingen zorgen ervoor dat oud zeer boven komt drijven. Van het een komt het ander, en voor je het weet ontaardt de avond in een gevecht met voedsel, woorden en daden. Als klap op de vuurpijl raakt een gevoelig geheim bekend dat de verhoudingen op zijn kop zal zetten.

Gekozen is voor een behoorlijk getrouwe verfilming van het toneelstuk. Het verhaal speelt zich in een zeer beperkte ruimte af. Alleen de openingsscène en een paar uitstapjes naar de moeder van Elisabeth en Vincent spelen zich elders af. Door die besloten omgeving gaat alle aandacht naar het spel van de acteurs uit. Die acteurs zitten goed in hun rol, wat ook amper anders kan wanneer je het stuk al meer dan 250 keer gespeeld hebt. Juist daardoor is de toegevoegde waarde van de film niet helemaal duidelijk. De acteurs spelen alsof ze in een toneelstuk zitten, en het verhaal is er ook typisch een voor een toneelstuk. Al met al oogt het namelijk wat magertjes, en krijg je halverwege de film bijna de neiging oordopjes in te doen wanneer de zoveelste ruzie losbreekt of wanneer met name Elisabeth voor de zoveelste keer verzandt in geschreeuw en getier.

Veel woorden, weinig wol, zo zou je Le prénom kunnen typeren. Prima voor iemand die houdt van typische praatfilms met uitgebreide dialogen, soms gevatte opmerkingen en af en toe een verdwaalde grap. Maar als je wat meer aan een verhaal hecht, of weinig zin hebt een avondje door te brengen met de problemen van een stereotype familie uit de burgerlijke klasse, dan kun je de film misschien beter overslaan.